جهان را با نسیم پرچم سرخت تکان دادی
تو با جان دادنت بر هر امید مرده جان دادی
به خاک افتادی و تاریخ با افتادنت برخاست
زمین افتادگان را اشتیاق آسمان دادی
اشتیاق آسمان دادی …
چگونه از تو ای احسان مطلق دست بردارم
که حتی دشمنت را هم در آغوشت امان دادی
در آغوشت امان دادی …
کسی از محضر تو دست خالی برنمیگردد
گواه من عقیقی که به دست ساربان دادی
تو در گودال هم تنها به فکر این و آن بودی
عبایت را به این دادی قبایت را به آن دادی
تو در این اربعین ها محشر کبری به پا کردی
و راه قبله را آن گونه که باید نشان دادی
نظرات